تو سپیدی من سیاهم خسته ای گم کرده راهم
تو به هر جا در پناهی من به دنیا بی پناهم
تو طلوع هر امیدی من غروبی نا امیدم
تو سپید و دل سیاهی من سیاه دل سپیدم
نه قراری نه دیاری که برام رو بگذارد
به چه شوقی به چه ذوقی دگر این ره بسپارم
چه امیدی به سپیدی که به رنگ شب تارم
تو سپیدی من سیاهم خسته ای گم کرده راهم
گنه تو بی گناهی . بی گنه غرق گناهم
تو طلوع هر امیدی . من غروبی نا امیدم
تو سپید و دل سیاهی . من سیاه دل سپید..
شوق بودن بوده تنها اشتباهم
تو سپیدی من سیاهم خسته ای گم کرده راهم
گنه تو بی گناهی به گنه غرق گناهم
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
آمار
وب سایت:
